Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε στα ελληνικά το πολυαγαπημένο και πολυδιαβασμένο βιβλίο της Marie Kondo, η οποία είναι γκουρού της τάξης και της οργάνωσης (και προσωπικό μου ίνδαλμα). Το βιβλίο της “Τhe Life Changing Magic of Tidying Up” είναι η βίβλος μου (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο “Σπίτι σε τάξη, ζωή σε τάξη: Η μαγεία του να τακτοποιείς”), και παρομοίως η μίνι-σειρά “Tidying Up with Marie Kondo” του Netflix μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση!
Ναι μεν είμαι θαυμάστρια της Kondo γιατί προφανώς ένα ψυχαναγκασμό τον έχω κι εγώ, αλλά δεν μπορώ να τηρήσω απόλυτα το «να κρατάς μόνο τα αντικείμενα που σου προκαλούν χαρά». Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ πιο συγκεντρωμένη και ήρεμη όταν ο χώρος μου είναι τακτοποιημένος και οργανωμένος. Απολαμβάνω τόσο αυτή την διαδικασία που όταν νιώθω ταραγμένη για οποιοδήποτε λόγο, αμέσως αρχίζω να κάνω decluttering σε κάποιο συρτάρι ή ντουλάπι! Αν θέλετε να οργανωθείτε και δεν ξέρετε από που να αρχίσετε, συνεχίστε το διάβασμα!
1. “Σε περίπτωση που.. “
Όχι, δεν χρειάζεται να κρατήσεις εκείνο το μικρό κουτάκι γιατί κάπου κάποτε ίσως χρειαστεί να βάλεις κάτι μέσα. Όχι, δεν χρειάζεσαι εκείνη την κορδελίτσα που ήταν πάνω σε εκείνο το δώρο που σου έφερε η ξαδέρφη σου. Εφόσον ποτέ δεν αγόρασες από μόνος/η σου κάτι από αυτά, προφανώς δεν το χρειάστηκες και δεν θα το χρειαστείς. Αν κάποια στιγμή στο μέλλον χρειαστείς μια κορδελίτσα, ή ένα κουτάκι κλπ μπορείς πολύ απλά να πας να το αγοράσεις!
Στην ίδια κατηγορία θα βάλω και τα χαλασμένα ή σπασμένα πράγματα που εδώ και 4 χρόνια έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου να τα φτιάξεις. Αν έχεις κάτι τέτοιο, είτε φτιάξτο σήμερα ή πέταξέ το ή αντικατέστησέ το με κάτι που λειτουργεί.
2. Δώρα
Όλοι έχουμε λάβει κάποιο δώρο που προσποιηθήκαμε ότι μας άρεσε, και το οποίο κρατάμε σε περίπτωση που το άτομο που μας το έδωσε κάνει μια απροσδόκητη έφοδο στο σπίτι μας. Είναι πολύ πιθανό πως ούτε εκείνος που έκανε το δώρο, δεν θα το θυμάται πλέον, κι ακόμα κι αν το θυμάται, το να το κρατάς ενώ δεν σου αρέσει δεν προσφέρει κυριολεκτικά τίποτα σε κανέναν. Όπως λέει και η φίλη μου η Kondo “Ο πραγματικός σκοπός ενός δώρου είναι το να δωθεί σε κάποιον. Τα δώρα δεν είναι “πράγματα” αλλά ένα μέσο μετάδοσης συναισθημάτων”. Με αυτή την έννοια λοιπόν, ο ρόλος του δώρου εκπληρώθηκε την στιγμή που το έλαβες. Άλλωστε όποιος σου το έδωσε, δεν το έκανε για να το καταχωνιάσεις κάπου και να μην το χρησιμοποιείς. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν ισχύει για όλα τα δώρα το ίδιο, γιατί σίγουρα κάποια έχουν τρομερή συναισθηματική αξία (ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν)!
Μιας και μίλησα για συναισθηματική αξία, θα ήθελα σε αυτή την κατηγορία να μιλήσω εν συντομία για τα αναμνηστικά! Παλιότερα είχα πολλά κουτιά γεμάτα με αναμνηστικά από την παιδική μου ηλικία, από ταξίδια κλπ. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι πάρα πολλά αυτά τα αναμνηστικά, ήταν αντικείμενα που δεν θυμόμουν πλέον από που/ πότε ήταν ή ποιος μου τα έδωσε. Τα αναμνηστικά που δεν σου θυμίζουν τίποτα, δεν είναι αναμνηστικά και άρα δεν χρειάζεται να καταλαμβάνουν χώρο στο σπίτι σου!
3. Το συρτάτι της ντροπής
Υπάρχει σε κάθε σπίτι. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αποτελείται από όλα εκείνα τα αντικείμενα που δεν ξέρεις που αλλού να βάλεις, και γίνεται όλο και πιο γεμάτο κάθε λεπτό που περνάει. Σίγουρα πρέπει κάπου να μπουν οι λογαριασμοί, τα έξτρα κλειδιά, τα μικροεργαλεία, τα κοντρόλ, και γενικά τα μικροαντικείμενα που δεν έχουν συγκεκριμένη θέση κάπου αλλού στο σπίτι. Το πρόβλημα είναι όταν αρκετά από τα συρτάρια σου, είναι “συρτάρια της ντροπής”. Η λύση είναι να προσπαθείς να κατηγοριοποιείς τα αντικείμενα ανά είδος ή χρήση. Να ξέρεις ότι “οι λογαριασμοί μπαίνουν εκεί, τα εργαλεία μπαίνουν εκεί, οι ζωγραφιές των παιδιών μου μπαίνουν παρακεί”, ώστε να μην κάνεις το σπίτι άνω κάτω όταν θέλεις να βρεις κάτι. Αντί να αγοράζεις συνεχώς νέους αποθηκευτικούς χώρους για να αποθηκεύεις μικροπράγματα που δεν σου χρειάζονται, αξιοποίησε τον χώρο που έχεις ήδη.
“The place we live should be for the person we are becoming now – not for the person we have been in the past.”
Polygon Eye 